Ámame (en galego en homenaxe polo Día das Letras Galegas)

Véxote o lonxe e miña alma desexa posuirte ate que non me queden folgos no corpo. Amarte e tan pouca cousa, o que sento non é amor, senón loucura de paixón desenfrenada. Bicar os teus beizos ardentes queimanme como si bicara mil soles, mais non podo deixar de facelo porque abandoar o teu corpo sería igual que morer.
Ti, misteriosa e lonxana, escura e perdida no tempo, es o segredo mellor gardado da miña existencia; ti es a miña vida a pesar de que a cada pequena fracción de tempo que pasa, o teu veneno me invade cada vez mais e me vas consumindo, acabando, matando.
Querote inda que non poida evitar o destino que me agarda, querote a pesar de que vas ser ti quen me mate e enterre. Seino polos teus ollos, eses buracos negros que cada vez que me miran clavan en min centos de coitelos invisibles pero doentes cada un deles.
Mátame pero non deixes de amarme mentras o fagas.....